وجه تسمیه
شاهین شهر به عنوان مرکز شهرستان محسوب شده، هسته اولیه این شهر روستایی به نام امیرآباد بوده است. این شهر در حدّ فاصل بین مدار ۳۲٫۵۴ عرض شمالی از خط استوا و ۵۱٫۳۷ طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته است.
در سال ۱۳۵۰ تعدادی از مالکین بزرگ با هدف تولید مسکن انبوه و احداث سرپناه برای مهاجرین و اتباع بیگانه شاغل در صنایع نظامی و هلیکوپترسازی اقدام به تأسیس سازمان عمران شاهین شهر نمودند و شهر را در اراضی کشاورزی فاقد سکنه و یکی دو روستای کوچک در وسعتی حدود ده هزار و هفتاد و سه هکتار برای اسکان جمعیتی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفری پایه ریزی نمودند. شاهین شهر به لحاظ موقعیت و جمعیّت و اهمیّت ویژه ای که داشت به عنوان مرکز شهرستان برگزیده شده است. مجاورت با شهر اصفهان،دارا بودن زمین مسطح و خدمات مختلف و قرارگرفتن در مسیر ارتباطی مرکز استان به تهران موجب رشد و توسعه سریع شاهین شهر گردید.
سابقه تقسیمات کشوری شهرستان
این شهرستان در سال ۱۳۶۸ با نام برخوار و میمه تشکیل و در سال ۱۳۸۶ به شاهین شهر و میمه تبدیل شد. دارای دو بخش مرکزی و میمه و ۶ شهر به نامهای: شاهین شهر، گز برخوار، میمه، وزوان، (لایبیدجدید التأسیس) و (گرگاب جدید التأسیس) و ۱۹ روستا به نامهای : اذان، زیادآباد، حسن رباط، لوشاب، موته، ونداده، خسرواباد، سعیدآباد، مرآوند، قاسم آباد، چغاده، رباط آغاکمال، باغمیران، سُه، کلهرود، دهلر، بیدشک، مورچه خورت و جهادآباد می باشد.
شهر شاهین شهر مرکز بخش مرکزی و شهر میمه مرکز بخش میمه می باشد.
بخش مرکزی شامل شهرهای شاهین شهر، گز برخوار و گرگاب و بخش میمه شامل شهرهای میمه، وزوان و لای بید است. دهستان مورچه خورت با مرکزیت روستای مورچه خورت و دهستان برخوار غربی به مرکزیت روستای جهادآباد در بخش مرکزی و دهستان ونداده با مرکزیت روستای ونداده و دهستان زرکان با مرکزیت روستای حسن رباط در بخش میمه واقع شده اند.
شاهین شهر :
– نقل است که نقشه اولیه طراحی شده شهر از بالا به صورت شاهین جلوه می کرده است.
– به دلیل وجود آبشخور شاهینها در این منطقه بنا کنندگان شاهین شهر آنرا به این نام نامیدند.
میمه :
– به دلیل مساعد بودن کشت مو و وجود تاکستانهای اطراف شهر میمه این شهر را میمه نامیدند.
گز برخوار:
یکی از قدیمیترین شهرهای منطقه می باشد. این شهر به روایتی در قدیم الایام دارای یک نوع گیاه تیغ دار بیابانی با رویش زیاد بوده که این گیاه به نام گز نامیده می شده است.
وزوان :
کلمه وزوان از ترکیب «وز» و «وان» تشکیل یافته که وز به معنای وزیدن و وان پسوند مکان می باشد که مجموعاً به معنای وزیدن باد در محل می باشد.
گرگاب:
به معنای فوران و پوشش و آب هم مایع گوارا،که دلالت بر پر آبی منطقه در زمان های قبل دارد.
لایبید:
نقل است مهاجرت تعدادی از شیعیان امام رضا (ع) و استقرار آنها در منطقه و ساخت منازل اولیه در لابه لای در ختان بید در آن محل،به لایبدمعروف گردیده است.